Tonje Skjelbostad.
Foto: Kari Hegstad
- Rettstryggleiken har ein pris
Timessalæret for fri rettshjelp hatt ein realnedgang på nesten fire prosent sidan 2001. Samstundes har dei totale kostnadane for advokatar hatt ei realauke på heile 27 prosent. Prisen er det samfunnet sine svakaste og mest utsette som må betale, skriv Tonje Skjelbostad, konsernsjef i Alt Legalt, i dette innlegget.
«Det koster å være fattig» skriv E24 i ein
artikkel om at norske advokatar har fakturert kr. 8.900 i timen for å gi bistand til SAS. Samstundes har timessalæret for fri
rettshjelp hatt ein realnedgang på nesten fire prosent sidan 2001 og er i dag
kr.1180,-.
For dei advokatane som arbeider med rettshjelpssaker dagleg er dette
problematisk, men først og fremst er det eit problem for dei svakaste og mest
utsette i samfunnet. Dei som skal få sikra grunnleggjande rettstryggleik ved
bistanden advokatane gir i slike saker.
No må regjeringa prioriterer denne
gruppa slik at det ikkje går på rettstryggleikens laus.
Det er dei svakaste og mest utsette som må betale
Tal frå Advokatforeningen viser at dei
totale kostnadane for advokatar har hatt ei realauke på heile 27 prosent frå
2001 til 2022. I same periode har rettshjelpssatsen på si side hatt ein realnedgang
på nesten fire prosent, om ein tek høgde for nedgangen i reisegodtgjersle frå
2017.
Og prisen er det samfunnet sine svakaste
og mest utsette som må betale. For det er dei som skal få sikra si
grunnleggjande rettstryggleik i den bistanden advokatane gir i slike saker.
I
det augneblinken advokatane ser at dette ikkje er liv laga er det ei reell fare
for at færre vel å ta på seg slike saker, og at færre selskap har råd til å
tilby slik rettshjelp. Det er ein tendens vi allereie ser. For, som Salærrådet
har peika på: Dersom salærsatsen er for lav, vil dyktige og erfarne advokatar
vike vekk frå å ta saker betalt av det offentlege.
Dette vil gi ei uheldig skeivfordeling,
der dei som treng juridisk bistand mest – våre svakaste og mest utsette – risikerer
å stå utan.
Det handlar om prioriteringar
Advokatar som vier yrkeslivet til å
forsvare og representere dei som treng det mest, bør få skikkeleg betaling,
rett og slett fordi dei gir bistand til dei i samfunnet som ofte treng det mest
og som kan vere i ein utsett situasjon, privat og økonomisk.
Det er sjølvsagt lett å finne argument
imot i ei tid der skyhøge salær til enkelte advokatar overskyggjer debatten. Korleis
kan vi argumentere for høgare salær for advokatar når vi les saker med timeprisar
på over 8900,-? Fordi det er milevis skilnad. Nærare bestemt 7516 kroner i skilnad.
For høgt betalte forretningsadvokatar er det utvilsamt ein marknad som er
villig til å betale skyhøge timeprisar. Kvifor? Fordi klienten opplever at
bistanden er god. Og viktig.
Men er bistanden til SAS så mykje meir verdt
enn den til Viggo Kristiansen?
For det er kjernen: Det handlar om prioriteringar. Vi må hugse at bak kvar sak står
det ein advokat som har tatt valet om å vie yrkeslivet til å forsvare rettstryggleiken
i samfunnet.
Vi skulder dei, og aller mest dei som dei representerer, å sikre ein
rettferdig kompensasjon for innsatsen. Til dømes, ved å, i det minste, følgje
Salærrådet si anbefaling om ein salærsats på kr. 1384,- for 2024.
For rettstryggleiken har sin pris, men det er en pris vi som samfunn bør vere
villige til å betale.